وحدت متعلق یقین و شکوحدت متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک؛ ۲. از ارکان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفوحدت متعلق یقین و شک، از ارکان استصحاب بوده و به این معنا است که به همان امری که یقین تعلق گرفته، شک هم تعلق می‌گیرد؛ برای مثال، روز جمعه، نسبت به عدالت زید یقین وجود دارد، اما روز شنبه در آن شک می‌شود و سپس عدالت وی استصحاب می‌گردد. ۲ - نکتهمراد از وحدت متعلق یقین و شک، وحدت در وجود خارجی است، نه صرف وحدت در ماهیت که با تعدد وجود خارجی سازگار است. [۲]
روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج ۵، ص ۲۱۳-۲۱۱.
[۶]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج ۴، ص ۲۰۸.
[۱۰]
کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۴۱.
[۱۱]
فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ص ۱۱۷.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۸۷، برگرفته از مقاله «وحدت متعلق یقین و شک». |